درود ما، به تن اطهر امام جواد
غریب بود و غریبانه جان سپرد و نبود
کسى به وادى غم، یاور امام جواد
ز آتش ستم خصم، آب شد تن او 
به خاک حجره بود، بستر امام جواد
کسى نبود، به بالین آن امام همام 
به غیر همسر بد اختر امام جواد
چه ظلم‏ها که به حقش، نکرد ام الفضل
نگر، به دشمنى همسر امام جواد
به خشکى لب لعلش، نریخت آب کسى 
به غیر دیده ‏ى او خون ‏تر امام جواد
به روى خاک، چو پروانه شد فدا و دریغ 
چو شمع آب شده، پیکر امام جواد
فغان که آتش زهر ستم، به فصل شباب 
شرر فکند، ز پا تا سر امام جواد
شاعر: محسن حافظى