امروز بعد از پایان امتحان به اتاق اومدم و لپ تاپم باز کردم و شروع کردم به مطالعه کتبی که توی سیستمم دارم به طور اتفاقی کتاب "مکتوبات" اثر میرزا فتحعلی آخوندزاده شروع کردم به خوندن این کتاب شامل نامه های کمال الدوله به شاهزاده جمال الدوله ست.

در یکی از این نامه ها جناب کمال الدوله که ظاهرا به دلیل باسواد بودن در اون برهه از تاریخ ایران ادعای روشن فکری می کرد بعد از شنیدن سخنرانی های آخوند ملا صادق، تصمیم می گیره تا قسمت هایی از سخنرانی رو برای شاهزاده جمال الدوله بنویسه و با استناد به این سخنان با لهن نسبتا تند و توهین آمیز عقائد مسلمانان بکوبه و حرف های روحانیت رو فریب و اشتباه بدونه.

دلایلی که کمال الدوله برای زیر سوال بردن حرف های شیخ صادق میاره خیلی جالب و البته بچگانه ست که در جامعه امروز هم شنیده می شه. در یک مورد ایشون می گه که "اگه واقعا خدا بخواد گنهکاران رو تا ابد در جهنم عذاب بده نشان از بی عدالتی خداست چون اگر من صد سال عمر کنم و همیشه هم گناه کنم و یا هر روز یک قتل نفس انجام بدم خدا باید منو صد سال مجازات کنه یا دویست سال یا هزار سال چرا باید تا ابد مجازات بشم"

در جواب این تفکر غلط باید گفت که فقط برخی از گنهکاران تا ابد در دوزخ خواهند ماند و بقیه گنهکاران پس از زمان طولانی یا غیر طولانی از عذاب رها می شن و همچنین وقتی کسی مرتکب جرمی می شه ممکنه این جرم در کمتر از ثانیه اتفاق بیفته آیا مجازات این جرم هم، حبس یا هر چیز دیگه ای به اندازه زمان ارتکاب به جرمه؟! نه، ممکنه چند هزار برابر زمان ارتکاب به جرم به حبس محکوم بشه پس چرا شما برای صد سال گناه می خوای صد سال یا زمان کم به مجازات محکوم بشی؟

البته به نظر من اصلا نگاه به این شکل و مقیاس به این صورت برای آخرت درست نیست ولی چون شبهه به این سبک مطرح شده بود من هم سعی کردم به همین صورت جواب بدم.

در جای دیگه می گه "چیزهایی مثل موسیقی و رقص و غیره که در اسلام حرام اعلام شده در صورت عدم افراط  نیاز روح انسانه و حرمت اونها اشتباست اما حرام کردن مشروب و یا قمار به دلیل ... کار درستیه"

اولا اسلام انسان رو از این چیزها محروم نکرده و در حد متعارف اجازه داده یا مواردی رو در حالت محرمیت مجاز دونسته ثانیا اینکه این آقا چیزهایی که دلیل حرمتشون رو می دونسته کاملا قبول کرده اما چیزهایی که دلیل عقلی براش پیدا نکرده زیر سوال برده.

این مسئله در جامعه امروز هم وجود داره بسیار مسائل وجود دارند که علم امروز دلایل حرمتشون پیدا کرده لذا مردم راحت قبول می کنن اما خیلی چیزایی که علم هنوز بهشون دست پیدا نکرده زیر سوال می برند غافل از اینکه ممکنه علم در آینده دلایل حرمتشون پیدا کنه و اونوقت دیر شده باشه و فرصتی برای جبران نباشه. مگه همه مسائل جهان با علم بشری جواب داده شده؟ دین برنامه زندگی بشر برای تمام قرون هست بنابراین ممکنه مسائلی مطرح کنه که با علم زمان خاصی قابل توجیه نباشه اما در قرون بعد بهش جواب داده بشه بنابراین وقتی به حقانیت دین پی برده می شه و اونو قبول می کنیم باید همه دستوراتش رو اجرا کنیم چه اونهایی که علم تونسته توجیه کنه و چه اونهایی که تا الان بهشون جواب علمی داده نشده.