خیلی از ماجرای اغتشاشات 88 نگذشته کمتر از 3 سال پیش بود علاوه بر اینکه خیابون های دنیای حقیقی جولانگاه فتنه گران شده بود فضای مجازی هم پر شده بود از سایت ها و وبلاگ هایی که برای سران فتنه بازار گرمی می کردند و جو کشور رو ملتهب نشون می دادند.

با ورورد بچه بسیجی ها در کنار سایر نیروها به خیابون ها، دنیای حقیقی برای فتنه گران جایی نداشت اما فضای مجازی همچنان آلوده بود تا اینکه بچه های جهاد فرهنگی به صورت انفرادی وارد این فضا شدند رفته رفته سپاه و سایر نهادهای فرهنگی به کمک بچه ها اومدند و با سازماندهی اونها تونستند یک عزم جدی برای فعالیت در فضای مجازی ایجاد کنند کاری که شاید بشه از اون به عنوان یکی از دستاردها و رویش های فتنه 88 به نفع انقلاب اسلامی یاد کرد.

اما اوضاع به این ترتیب ادامه پیدا نکرد با عبور ملت از فتنه، نهادها رفته رفته بچه بسیجی ها و گروه های تشکیل شده رو فراموش کردند البته هر از چندگاهی یادی از این بچه کردند اما اطلاع رسانی ها و گردهمایی ها به فراموشی سپرده شد. بچه ها هم که فضا رو آروم دیدند یواش یواش صحنه رو ترک کردند. این روزها شاهد وبلاگ های ارزشی بسیاری هستیم که یا خیلی وقته به روز رسانی نشدند و یا مدیریت وبلاگ رسما اعلام تعطیلی کرده که البته هر کدوم دلیل خاصی برای این کار دارند.

می دونید این کار مثل چی می مونه؟ مثل اینکه وسط میدون جنگ باشی اما به دلیل اینکه دشمن دور و بر خودت نمی بینی با خیال راحت ترک موضع کنی و سنگرت رو خالی بذاری در حالی که دشمن در همین نزدیکی ها کمین کرده و منتظر همین فرصته تا موضع نیرو های خودی رو به راحتی هر چه تمام تر بدست بیاره.

تفاوت جهاد فرهنگی با جهاد نظامی در اینه که دشمن در جهاد فرهنگی حضور فیزیکی نداره اما آثار فعالیت هاش رو هر لحظه می تونی ببینی آثاری که بسیار فاجعه بار تر و مخرب تر از آثار بمب هاب خوشه ای و هسته ای هستند. فعالین عرصه فرهنگی باید صبر داشته باشند کار فرهنگی یک کار زمان بر هست که بعد از سالها فعالیت می تونه به بار بشینه و در زمان لازم تاثیر خودش رو بذاره.

بنابراین باید به همه نهادهای فعال در زمینه جهاد فرهنگی به خصوص سازمان ها و بچه های فعال در فضای مجازی گفت :

در عرصه فرهنگی باید زینب وار کار حسینی کرد